دستگاه گوارش و نیازهای غذایی شتر

شتر حیوانی است که در شرایط سخت کویری زیست می‌کند و به عنوان عامل تولید و اشتغال نسبت به دام‌ها دیگر برتری دارد. شتر می‌تواند با غذایی که از لحاظ کمی و کیفی برای سایر نشخوارکنندگان ناکافی و نامرغوب محسوب می‌شود مدت‌های طولانی به زندگی خود ادامه دهد. دستگاه گوارش این حیوان دارای ضریب بالایی در تبدیل سلولز و علوفه کم ارزش به انرژی و گوشت است. با مقایسه دستگاه گوارش شتر با سایر نشخوارکنندگان می‌توان نتیجه گرفت که: غده‌های بزاقی شتر تقریباً شبیه به غده‌های بزاقی گاو می‌باشد اما مایعات ترشح شده از غده‌ها در شتر نسبت به نشخوارکنندگان دیگر تیره‌تر است. در شتر برخلاف دیگر نشخوارکنندگان هزارلا و شیردان بطور مجزا نبوده و گاهی اوقات از آنها به عنوان یک قسمت یاد می‌شود. شیردان در شتر کوچک بوده و بصورت مخزنی روده‌ای شکل که در وسط باریک و خمیده است ظاهر می‌گردد. روده کوچک شتر در مقایسه با روده کوچک گاو کوتاه‌تر و قطورتر است، تراکم اجسام کتونی در پلاسمای خون شترها و فعالیت تري هیدروکسی بوتیریت دي هیدروژناز در بافت پوششی شکمبه پایین‌تر از دیگر نشخوارکنندگان است. اختلاف مهم دیگری که شتر با دیگر حیوانات دارد در میزان بالای سطح گلوکز خونش می‌باشد. شتر در مقایسه با گوسفند و بز مقدار ماده خشک کمتری مصرف می‌کند، همچنین شتر نسبت به گوسفند و بز مواد خوراکی را با ضریب بالاتری هضم می‌کند. در ادامه با ما همراه باشید …